Eind 2019 organiseerden we een lezing door Charles Vergeer over ‘Paulus bij de filosofen.’ Door de hoeveelheid materiaal en discussie lukte het echter niet om alles te behandelen, daarom hebben we Charles gevraagd een tweede lezing te geven. In deze lezing zal Charles kort teruggrijpen op wat hij eind 2019 vertelde en zijn verhaal voortzetten.

Abstract
Paulus bleef aanwezig in de westerse wijsbegeerte door Augustinus, Thomas, Luther en Hegel. Vanaf Nietzsche nam hij zelfs een steeds grotere plaats in. Voor Nietzsche was Paulus de eigenlijke stichter van het christendom en golden dus de heftigste verwijten tegen dit geloof de leer en persoon van Paulus. Martin Heidegger wijdde ten tijde van het schrijven van Sein und Zeit een serie colleges aan het denken van Paulus. Giorgio Agamben schreef een fascinerend boek over Paulus en de blijvende tijd, de tijd die ons nog rest. De Nijmeegse hoogleraar filosofie Gert-Jan van der Heiden publiceerde recent een studie, Het uitschot en de geest, over Paulus onder de, vooral moderne Franse, filosofen. Derrida, Lacan, Deleuze en Jacob Taubes passeren de revue. Paulus kiest partij tegen de letter van de wet, de regels en protocollen, voor de vrijheid van de mens, de nieuwe mens tegenover de oude. Wat hij bedoelt is omstreden en vaak ook onduidelijk, Door goed te lezen poog ik nieuwe inzichten in de persoon en positie van Paulus te krijgen.

Opname van de lezing: